Ik kwam net terug van mijn zorgpaard en ik kreeg plots een telefoon van mijn stiefvader .
Wat niet van zijn gewoonte is.
Mijn mama belde namelijk meestal zelf als ze mij nodig had.
Mijn stiefvader had mijn moeder dood in de zetel gevonden .
( Zij deed iedere middag een dutje en werd rond 16 uur wakker om aan het avondmaal te beginnen .
Maar deze keer niet . )
Ik kon het niet geloven .
Dit kon toch niet !
Niet mijn mama .
Ik sprong in de wagen en reed naar mijn ouderlijk huis .
En inderdaad daar lag ze , levensloos in de zetel .
De ambulance was nog niet zo heel lang weg en hadden nog al de moeite gedaan om ze hier terug op aarde te krijgen .
Maar helaas stond mijn mama haar hart al te lang stil .
Ze lag er zo mooi en vredig bij precies of ze sliep en alle momenten wakker kon worden.
Ze heeft er nog even gelegen tot al mijn zussen afscheid zijn komen nemen .
Daarna werd de begrafenisondernemer gebeld , gaven we nog een laatste kus op haar voorhoofd , werd ze in een lijkzak gestopt en sloten we de rits .
Iets wat we als haar dochters als laatste voor haar wilde doen .
Dit is de voorlaatste keer dat we afscheid van haar namen .
Tijd om te rouwen kregen we niet echt want de begrafenis moest al volop geregeld worden .
De volgende dagen zouden we gaan leven op automatische piloot .
Later zouden we pas echt tijd krijgen om ons verdriet te gaan verwerken .
13 oktober 2022 staat voor altijd in ons leven gegrifd , de dag dat ons mamatjeuh het leven liet .
Reactie schrijven